Migotanie przedsionków, znane także jako migotanie przedsionków serca (ang. atrial fibrillation, AFib), to rodzaj nieregularnego rytmu serca. W przypadku migotania przedsionków, impulsy elektryczne nie są przekazywane poprawnie między komórkami serca, co prowadzi do nieregularnych skurczów przedsionków. Jest to najczęstszy rodzaj zaburzenia rytmu serca.
Migotanie przedsionków jest rozpoznane u około 400 tysięcy osób w Polsce. Należy do najczęstszych zaburzeń rytmu serca.
Główne cechy migotania przedsionków to:
• nieregularny rytm serca: Skurcze przedsionków są nieregularne, niemożliwe do przewidzenia.
• szybki rytm serca: Serce może bić się bardzo szybko, znacznie przekraczając normalne tętno w spoczynku – tachykardia.
• zaburzenia przewodzenia: Impulsy elektryczne w sercu są przekazywane w chaotyczny sposób, prowadząc do niekoordynowanych skurczów.
• ryzyko powstania skrzeplin: W migotaniu przedsionków krew może krążyć niewłaściwie w przedsionkach, co zwiększa ryzyko powstania skrzeplin. Skrzepliny te mogą się oderwać i przenieść się do innych części ciała, co może prowadzić do udaru mózgu lub innych powikłań.
Objawy:
Objawy mogą obejmować uczucie kołatania serca, duszność, zmęczenie, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej. Niestety choroba ta może przebiegać bezobjawowo, a u wielu osób jest wykrywana przypadkiem podczas rutynowych badań. Niektóre osoby odczuwają jedynie zawroty głowy, kołatanie serca, ogólne osłabienie, duszności czy szum w uszach. Jednakże, migotanie przedsionków jest bardzo groźne i może doprowadzić nawet do śmierci. Może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym chorobami serca, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, nadużywaniem alkoholu lub stymulantów, chorobami tarczycy, a także może być dziedziczone genetycznie. Osoby w starszym wieku są bardziej narażone na rozwinięcie migotania przedsionków. Choroba ma charakter napadowy. Epizody napadowe mogą trwać do tygodnia czasu, a potem samoistnie ustąpić. W przypadku, gdy trwają dłużej mamy do czynienia z utrwalonym migotaniem przedsionków.
Migotanie przedsionków serca może współistnieć z nadciśnieniem tętniczym, niewydolnością mięśnia sercowego, z wadami zastawek, chorobami tarczycy czy płuc lub też występować bez tych chorób.
Ryzyko wystąpienia tej choroby wzrasta razem z wiekiem. Czynnikami ryzyka mogą być choroby mięśnia sercowego oraz niedomykalność jego zastawek.
Migotanie przedsionków jest bardzo groźne. W jego trakcie dochodzi do przerwanie regularnego kurczenia przedsionków i powstania drżenia. W konsekwencji takiego stanu dochodzi do zakłócenia przepływu krwi i ryzyka powstania skrzepów. Najgroźniejszymi powikłaniami migotania przedsionków jest udar mózgu oraz niewydolność mięśnia sercowego, których następstwem może być nawet zgon. W przypadku niewydolności mięśnia sercowego, konieczny może okazać się przeszczep serca.
W przypadku stwierdzenia migotania przedsionków wymagane jest wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz stałe monitorowanie rytmu serca. Istnieje wiele metod leczenia takich jak: farmakoterapia, ablacja czy kardiowersja. Leczenie migotania przedsionków zależy od wielu czynników, takich jak wiek pacjenta, obecność innych schorzeń, nasilenie objawów itp. Może obejmować terapie farmakologiczne, kardiowersję (elektryczne lub farmakologiczne przywrócenie rytmu serca do normy), ablacji (procedura mająca na celu zniszczenie małych obszarów serca odpowiedzialnych za nieregularny rytm) lub terapię skojarzoną. Ważne jest skonsultowanie się z lekarzem kardiologiem, aby określić najlepszy plan leczenia dla konkretnej osoby.
W przypadku wystąpienia migotania najważniejsza jest wczesna i pewna diagnoza. Objawy związane z zaburzeniem rytmu serca potrafią występować rzadko i trwać niezbyt długo, a ich wychwycenie w standardowym zapisie stacjonarnym EKG może być trudne, a czasem wręcz niemożliwe.